Mecenas Marian Robaszyński tradycje prawnicze wyniósł z domu rodzinnego, gdyż jego ojciec Jan Robaszyński był sędzią biorącym udział w odbudowie sądownictwa polskiego na ziemiach odzyskanych. Z uwagi na represje polityczne ze strony ówczesnych władz komunistycznych z tytułu braku podporządkowania się w zakresie ferowania zgodnych z linią polityczną wyroków, Jan Robaszyński był zmuszony przejść w stan spoczynku i rozpoczął wykonywanie zawodu komornika.
Będąc zakorzenionym w tradycjach rodzinnych, Marian Robaszyński zdecydował się na studia prawnicze, które ukończył na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego 3 lipca 1962 r. Zgodnie z ówcześnie obowiązującą regulacją prawną (ustawa o ustroju adwokatury z 19 grudnia 1963 r.) droga dojścia do zawodu adwokata wiodła przez model aplikacji mieszanej wedle której warunkiem wpisu na listę aplikantów adwokackich było odbycie aplikacji sądowej lub prokuratorskiej oraz złożenie egzaminu sądowego lub prokuratorskiego. Dlatego też Mecenas Robaszyński odbył aplikację sędziowską w latach 1962-1965, w trakcie której jako aplikant zatrudniony na pełnym etacie (aplikację sędziowską odbywało się w jednej z dwóch form: etatowej związanej z zatrudnieniem w sądzie oraz pozaetatowej) w Sądzie Wojewódzkim (obecnie Sąd Okręgowy) w Poznaniu zdobył doświadczenie i kwalifikacje do wykonywania zawodu sędziego.
Następnie, w dniach 3,4 i 12 listopada 1964 r. złożył egzamin sędziowski z wynikiem pozytywnym. Pomimo propozycji pracy w sądownictwie (w Sądzie w Słupcy i Gnieźnie), Marian Robaszyński chciał kontynuować obraną ścieżkę zdobycia uprawnień adwokata, co nie spotkało się z przychylnością władz i sprzeciwem Ministra Sprawiedliwości. Po uchyleniu decyzji przez Ministra Sprawiedliwości, Mecenas Robaszyński został wpisany ostatecznie na listę aplikantów Izby Adwokackiej w Poznaniu, którą odbywał będąc przydzielonym do Zespołu Adwokackiego nr 5 mieszczącego się na ówczesnej ul. Armii Czerwonej 71 (obecnie Św. Marcina) w Poznaniu, a jego patronem był wybitny obrońca w procesach poznańskiego czerwca 1956 dr adw. Stanisław Hejmowski. Na marginesie warto zaznaczyć, że aktualna siedziba Sądu Okręgowego w Poznaniu znajduje się właśnie na ulicy im. Stanisława Hejmowskiego. Mecenas Robaszyński warsztatu adwokackiego, w tym umiejętności obrończych w sprawach karnych uczył się także pod okiem innych wybitnych adwokatów, będących obrońcami w procesach politycznych tamtych czasów, takich jak: Gerard Kujanek, Tadeusz Luboński, Stefan Jauksz czy Adam Barszczewski.
Jeszcze w trakcie aplikacji adwokackiej w 1966 r., M. Robaszyński przystąpił do egzaminu dla radców prawnych przed Państwową Komisją Arbitrażową w Poznaniu, co było możliwe po uzyskaniu pisemnej zgody ówczesnego Dziekana ORA w Poznaniu Stanisława Maciejewskiego. Od 1966 r. do 1969 r. piastował stanowisko radcy prawnego w M.H.D (Miejski Handel Detaliczny) w Pile. W latach 1967-1969 Mecenas Robaszyński pracował jako radca prawny w Terenowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Śremie. Następnie, od 1.03.1967 r. do 31.12.1969 r. był radcą prawnym w Gminnej Spółdzielni „Samopomoc chłopska” w Opalenicy.
6 września 1968 r. Mecenas Robaszyński uzyskał wpis na listę adwokatów po złożeniu egzaminu adwokackiego. Zgodnie z panującymi dawniej zasadami organizacyjnymi, adwokaci mogli wykonywać zawód tylko w ramach Zespołów Adwokackich, które były hybrydą pomiędzy kapitalistycznymi kancelariami adwokackimi a upaństwowioną adwokaturą sowiecką. Początkowo był członkiem Zespołu Adwokackiego w Śremie, później został skierowany do Zespołu Adwokackiego w Wągrowcu. Ostatecznie, Mecenasa Robaszyńskiego przydzielono do Zespołu Adwokackiego nr 1 w Środzie Wielkopolskiej, w którym członkami byli także (rotacyjnie) Wanda Libicka, Tadeusz Maćkowiak, Jan Pikulski, Ryszard Wegner, Jerzy Karpina, prof. Andrzej Koch. Do wspomnianego zespołu nr 1 należała także adwokat Izabella Adamczewska-Robaszyńska, prywatnie żona M. Robaszyńskiego. Ponad trzykrotnie adwokat Robaszyński pełnił funkcję Kierownika Zespołu Adwokackiego.
W 1991 r. jako jeden z nielicznych przedstawicieli palestry M. Robaszyński uzyskał zgodę Ministra Sprawiedliwości na założenie indywidualnej kancelarii adwokackiej, którą prowadzi do dnia dzisiejszego. Podkreślenia wymaga fakt, iż formalnie taka możliwość pojawiła się dopiero w 1997 r. Choć ze Środą Wielkopolską Mecenas Robaszyński był związany zawodowo aż do roku 2019 r., kiedy to przeniósł siedzibę swojej kancelarii do Poznania, to obszar zawodowej działalności adwokata Robaszyńskiego obejmował całe województwo wielkopolskie, niejednokrotnie wykraczając poza jego granice. Mecenas Robaszyński to wybitny procesualista. Przede wszystkim obrońca, ale także pełnomocnik pokrzywdzonych w sprawach karnych, albowiem to praktyka karna zdominowała zainteresowania zawodowe Mecenasa Robaszyńskiego. W czasach stanu wojennego podejmował się trudnych obron w sprawach politycznych nie zważając na konsekwencje i represje, które dotykały przedstawicieli palestry uczestniczących w takich sprawach. Z uwagi na wiedzę, staż adwokacki, a także ogromne predyspozycje osobowościowe, adwokat Robaszyński reprezentuje Klientów w procesach cywilnych, a także doradza Klientom w pozostałych gałęziach prawa.
W trakcie swojej długoletniej działalności zawodowej, adwokat Robaszyński wykształcił wielu przyszłych adwokatów pełniąc funkcję Patrona aplikantów adwokackich.
Mecenas Robaszyński sprawował również funkcje Członka Sądu Dyscyplinarnwgo przy ORA, co stanowiło przejaw zaufania Koleżanek i Kolegów i docenienia jego doświadczenia.
Obecnie jest Członkiem Zespołu Wizytatorów przy Okręgowej radzie Adwokackiej w Poznaniu.
W 2011 r. adwokat Robaszyński został uhonorowany jedną z najważniejszych odznak: Adwokatura Zasłużonym jako wyróżnienie przyznawane za zasługi dla adwokatury lub za działania na rzecz realizacji celów adwokatury określonych w jej dewizie, która brzmi: „Wierność Polsce, obrona praw i wolności obywatelskich, pomoc potrzebującym”.
